Day 5: The Seven Hanging Valleys Trail

Maandag 2 augustus

Om 5u30 loopt de wekker af. Deze nacht een enorme pijn gehad door mijn verbrande linkervoet. De baby kon gelijk ook niet de slaap vatten en lag heel de nacht te stampen in mijn buik. Nog redelijk fris, kan ik toch zonder problemen opstaan. De wandelkous over de verbrande voet doet zo pijn. Ik verbijt de pijn en smeer mij nog extra goed in met de factor 50 zonnecrème. Ja, ook op mijn armen staat het nog rood. Ik pak voor de zekerheid mijn fleece mee en Tom neemt een paraplu mee. Dit kan helpen tegen verdere verbranding. Rond 6u15 zitten we reeds in de auto op weg naar onze eerste bestemming. Bij ons was het volledig bewolkt en nog donker, maar in de verte zien we de zon door de wolken piepen.

Rond 7u10 arriveren we op de parking van Praia Da Marinha. Nog heel weinig toeristen staan op de parking en we staan enorm dicht. We doen onze wandelschoenen aan en dit doet zo pijn aan mijn verbrande voet. Mijn pijngrens voor de bevalling in november maar al eens verhogen denk ik dan. Al snel vergeet ik de pijn wanneer we hier reeds een eerste glimp van de ruige rotsformaties aanschouwen.

Net aan de parking is er een groot middenplein, waar tevens zwerfkatten aanwezig zijn. Ze hebben een huisje waar ze kunnen slapen, maar het doet toch wel pijn om die beestjes zo te zien. Tom wilt meteen naar het strand, nu er nog bijna geen volk aanwezig is. Dus met nog een lege maag, wandelen we de trappen naar beneden tot aan het strand van Praia Da Marinha.

Wow, het is hier echt wel mooi. Zalig om hier even rond te kuieren en zonder veel volk. Ik zoek nog naar schelpjes, maar kan er helaas geen vinden.

Een goed uur later wandelen we terug via de trappen naar boven. Het is ondertussen bijna 8u30 en zien dat er steeds meer volk begint toe te stromen. We nemen plaats op een bankje in de schaduw om ons ontbijt op te eten. Een zwerfkat begint te miauwen naar mij en komt naast mij zitten. Uiteindelijk gaat ze zelfs slapen naast mij. Ze ziet er echt wel goed verzorgd uit, beetje aan de magere kant, maar voor de rest wel ok.

We nemen afscheid van het katje en starten met onze eerste wandeling van de vakantie, namelijk “the seven hanging valleys trail”. Een zeer populaire wandeling en volgens sommigen de mooiste wandeling van Europa. Het is alleszins al veel drukker geworden op de wandeling.  We wandelen langs gemakkelijke zandwegjes met enkele stops tussendoor om foto’s te nemen van de uitzichten.

Tom is zijn mondmasker vergeten en wandelt terug naar de auto, terwijl ik op een rots wacht op hem. Het komt alsmaar drukker op de wandeling. Eens Tom terug is, wandelen we verder omhoog richting Praia Da Benagil. Tussen het struikgewas liggen overal stukken wc-papier. Het is inderdaad erg dat er geen toiletten zijn, maar neem dan toch je eigen afval mee! Degoutant vinden we dit. We passeren nog de Benagil zeegrot, maar om dit goed te zien, moet je eigenlijk een boottocht boeken. Liefst zou ik eigenlijk op een piratenboot willen gaan varen!

Vervolgens komen we in een klein dorp met Benagil Beach. Het is daar enorm druk, door de vele activiteiten dat je hier kan reserveren. Boottochten naar de grotten, kajakken, op het strand zonnen en nog veel meer. Toiletten zijn hier ook niet, want de drankgelegenheden zijn gesloten. We wandelen verder naar Carvalho Beach.

Hier moeten we terug naar boven via enkele trappen, waar de zon nog meer aan het branden is. Met mijn paraplu tegen de zon, wandelen we verder de brandende zon tegemoet. We willen lunchen aan de picknickplek van de Alfanzina Lighthouse. Hier is er eindelijk schaduw en bankjes om even op adem te komen en te lunchen.

Na onze lunch, wandelen we wederom omhoog om tot bij de vuurtoren te komen.

We zijn bijna tot het einde van de wandeling, maar kiezen ervoor om van hieruit een Uber te bestellen. Na 7-tal minuten zitten we al in de Uber, om terug richting onze eigen auto te gaan. Aangekomen bij de parking is het enorm druk. Mensen wachten voor een plekje dichtbij en door dat wij nu weg gaan, maken we dus ook enkele mensen gelukkig met onze parkeerplek van deze vroege ochtend. Zelf zijn we gewoon gelukkig dat we in de airco zitten en de wandelschoenen weer kunnen uitdoen. De wandeling was op zich niet lang, maar door de warmte voelen we ons meer moe dan anders.

Het is nog geen 14u en we halen nog enkele boodschappen. Nog wat ontbijt, aperitief, wijn voor Tom, bier voor Tom, avondeten en dessertje. Rond 15u20 zijn we terug in ons huisje en kunnen we een gebakje eten met een lekker fris drankje.

Het plan was om nog in het zwembad te springen, maar met onze roodheid op de armen, skippen we een dagje. Het is beter dat er geen zon meer op onze huid komt voor vandaag. We douchen en maken ons klaar voor een gezellige avond. Ik post het verslag van gisteren op de blog en daarna genieten we van een zelfgemaakte aperitief. Heerlijk!

Het avondeten willen we buiten eten, nu de zon minder fel schijnt op het terras bij het zwembad. Helaas valt de vis zwaar tegen. Echt niet te eten! Dus bakken we nog de overschot worstjes om op te eten met onze groentjes. Als afsluiter van de avond eten we ons dessertbordje op ons dakterras op.

We wachten op de sterren, die alsmaar duidelijker tevoorschijn komen. We spotten zelfs vallende sterren, ikzelf spot er drie in totaal. En de Melkweg laat zich ook weer tonen.

Morgen willen we terug vroeg opstaan, dus om 23u gaan we slapen. Ik smeer mij nogmaals in met de aftersun en val al snel in slaap na een mooie, maar vermoeiende dag.

Weer: zonnig, 21 – 27 °C

Hike: 7,5 km